WSPARCIE PEDAGOGICZNE DLA RODZICÓW

WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW DOTYCZĄCE SPOSOBÓW UTRZYMANIA DOBREJ KOMUNIKACJI według (dr.H.Klaus)

 W dobie nauczania zdalnego rodzice są nie tylko wychowawcami, ale także muszą bardziej angażować się w potrzeby edukacyjne swoich dzieci. Naukowcy są zdania, że tylko dobra komunikacja pozwoli uniknąć wielu nieporozumień oraz konfliktów. Szczególnie ważne jest to ,gdy dziecko wchodzi w tak zwane skoki rozwojowe a pomoc rodzica odczytuje jako wtrącanie się w nie swoje sprawy. Czuwanie rodzica staje się niezbędne, aby wkraczanie w kolejny etap rozwojowy był korzystny dla rozwoju ich dziecka.

Wychodząc na przeciw trudnościom jako pedagog postaram się przybliżyć Państwu zasady współpracy z dzieckiem.

1.Zaakceptuj niespokojność i niezadowolenie

Dojrzewanie naszych dzieci to wiek pełen przeciwieństw i niespójności, nie jest niczym nienormalnym, jeśli dziecko zachowuje się w sposób niezmienny i nieprzewidywalny; np; skacze od skrajności , zwalcza jakieś odruchy, a następnie je akceptuje, kocha rodziców i nienawidzi ich, itp.

2.Unikaj prób bycia nazbyt rozumiejącym.

Unikaj stwierdzeń takich ,jak ” doskonale wiem co czujesz”. Dojrzewające dzieci czują się osobami niepowtarzalnymi, jedynymi w swoim rodzaju .Ich uczucia są dla nich czymś nowym, osobistym i prywatnym. Odbierają siebie jako istoty złożone i tajemnicze i są autentycznie zmartwieni ,gdy w oczach innych ich przeżycia wydają się tak oczywiste, naiwne i proste. Bardzo delikatnym zadaniem rodziców jest uwzględnienie ich potrzeb w tym zakresie.

3.Rozróżniaj między akceptacją zachowania a aprobatą – tolerancja a sankcjonowanie.

Rodzice mogą tolerować inne zachowania n p. ( fryzurę dziecka) bez sankcjonowania, aplauzu czy zachęt w tym kierunku.

4.Rozmawiaj i działaj jak dorosły.

Nie rywalizuj z dorastającym dzieckiem zachowując się tak jak on lub używając młodzieżowego języka. Nastolatki umyślnie przyjmują styl życia inny od swoich rodziców i jest to częścią procesu kształtowania się ich tożsamości. W ten sposób rozpoczyna się ich stopniowe odłączenie od rodziców. Imitowanie ich stylu i języka spycha je do jeszcze głębszej opozycji.

5.Wspieraj nastolatka i podtrzymuj jego silne strony

Ograniczaj swoje komentarze dotyczące wad swojego dziecka. Przypominanie o brakach może poważnie zahamować komunikacje z rodzicem. Długofalowym zadaniem rodzica jest stworzenie  takiej relacji i dostarczanie dziecku takich doświadczeń, które wzmacniają charakter i budują osobowość. Unikaj podkreślania słabych stron. Ból odczuwany przy obnażaniu słabych stron, dokuczaniu, zniewagach, gdy pochodzą od rodzica trwa dłużej.

6.Pomóż nastolatkowi samodzielnie myśleć.

Nie wzmacniaj zależności. Używaj języka który pomaga rozwijać niezależność- „Twój wybór”, „sam zdecyduj”, „Ty możesz wziąć za to odpowiedzialność „, „To Twoja decyzja”. Rodzice powinni zachęcać dzieci do  samodzielnych decyzji i podawania w wątpliwość zdania rówieśników.

7.Prawda połączona ze współczuciem buduje miłość

Rodzic o ciętym języku nie nauczy respektu dla prawdy, nie koryguj z pośpiechem przeinaczonych Twoim zdaniem faktów. Niektórzy rodzice dążą do udowodnienia dokładnie, że mają rację, gdzie, kiedy, dlaczego mieli rację. Czasem prawda ,używana jest po to, aby dowieść racji rodzicielskiej a to może być przyczyną rodzinnych nieporozumień.

8.Respektuj potrzebę odosobnienia i prywatności

Daj dziecku pole zachowania swojej odrębności, ale często komunikuj się z dzieckiem i rozmawiaj, aby nie doszło do izolacji .

9.Unikaj frazesów i prawienia kazań.

Próbuj rozmawiać, a nie wygłaszać wykłady. Unikaj stwierdzeń” Ja w Twoim wieku”, „To mnie rani bardziej niż Ciebie”.

10.Unikaj etykietowania

„Ania jest głupia i leniwa do niczego nie dojdzie” Takie właśnie etykietowanie  prowadzi do tworzenia się samospełniających  przepowiedni. Dzieci mają tendencję do dostosowywania sie do tego co myślą o nich rodzice.

11.Unikaj dwuznacznych wypowiedzi.

Przekazywane komunikaty powinny być jasne i czytelne. W swojej wypowiedzi rodzice powinni przekazywać jasny zakaz lub wybór z konsekwencją.

12.Zachowaj w rozmowach z dzieckiem poczucie humoru.

Nie zapominajmy, ze nasze dzieci żyją w innych czasach, narażone są na inne sytuacje, dlatego mądrość rodzicielska pomoże im dorastać w spokojnej atmosferze.

 Literatura:
1.Anna Dudziak -„Trudna nadzieja”
2.Anna Lipowska-Teutsch-” Rodzina a przemoc”

Opracowała B. Żórawska ( Na podstawie programu „Teenstar”)